اگه از من بپرسند دلیل کارهایی که تا الآن انجام دادی چی بوده یک کلمه هست که میتونه خیلی واضح جای یه متن طولانی رو بگیره: جَوگیری!» بله، متاسفانه تقریبا تمام عمرم تحت تاثیر جَوّ اشتباهی بودم که من رو محاصره کردهاند. من یک درونگرای خلوت گزیده (به قول حافظ) هستم و از این بابت خدا رو شکر میکنم، چون الآن که فکر کردم با این سطح از جوگیر بودنم، اگه تو جامعۀ گندیدۀ روستایمان حضور به هم میرساندم معلوم نبود سر از کجا در میآوردم. خوشحالم که جز موارد لازم در جمعهای ناسالم دور و اطرافم (نه فقط روستا) نبودم و تاثیری از اونها نگرفتم. چه اعمال کثیف و شریرانهای که در جامعه امروز لباس راستی و درستی گرفتهاند. تو این شرایط باید چکار کرد؟ بقیه رو نمیدونم ولی من ذاتم درسته! باید خودم باشم، باید از این آدمها دور بشم. البته نه برای همیشه. تا وقتی که ارادهام شکست ناپذیر بشه. ;)
درباره این سایت